Dit verhaal vormt onderdeel van een serie verhalen over projecten die in
de WAR zijn gemaakt. Voor een overzicht van alle verhalen klik
hier.
Anja Claassen (reparateur/vrijwilliger Repair Café)
De WAR heb ik leren kennen door het Repair Café. Ik vond het meteen een heel goed initiatief dat aansloot op mijn idee dat er veel te snel dingen worden weggegooid en te weinig gerepareerd. Een jaar later kwam ik er eens langs: ik had twee mooie, degelijke fietstassen maar van beide waren binnen de kortste tijd de haken voor op de bagagedrager ontzet en kapot. Ze waren nog geen half jaar oud... Geen winkel die er raad mee wist. Bij De WAR werd het op een heel vindingrijke manier opgelost. Dat vond ik zo leuk, en ook het concept dat je kon betalen naar wat het je waard was en/of met een wederdienst sprak me zo aan, dat ik ter plekke besloot om mijn vaardigheden op textielgebied in te zetten. Ik was meteen welkom. Sindsdien ben ik blijven komen. Het is nu ruim twee jaar.
Voor mij was het leuk dat ze mij ook accepteerden ondanks dat ik heel veel migraine heb, waardoor het risico erg hoog is dat ik af en toe er niet bij kan zijn. Omdat ze een vrij grote groep reparateurs hebben kunnen ze dat wel opvangen met en voor elkaar. Bovendien is het fijn om de kennis van mijn oude beroep (docent tekenen/textiele werkvormen) toch nog een beetje toe te kunnen passen en door te geven. Daarnaast is het leuk om onder de mensen te zijn en in zo'n al bestaande groep opgenomen te worden en te zien wat de anderen allemaal kunnen. Het gaat hier om echt handwerk. Dat vind ik mooi om te zien. Alles bij elkaar genomen vind ik dat je bij De WAR elkaar verrijkt, zonder dat daar direct je portemonnee bij komt kijken. De WAR biedt een ontmoetingsplek, een plaats voor het delen van kennis en vaardigheden, een plek om mee te doen ondanks je beperkingen. Maar je kunt er ook vrij laagdrempelig kennismaken met andere vormen van kunsttheater, techniek en wetenschap in de vorm van lezingen. En dan denk ik dat ik nog lang niet alles weet van wat de WAR allemaal is.
De meerwaarde van het Repair Café van de WAR ligt erin dat zij er als eerste in Amersfoort mee zijn gestart. Dus jaren voor de andere die er nu in Amersfoort zijn. Ze zijn daarmee voortrekkers en hebben veel meer ervaring hoe het één en ander aan te pakken. Bovendien mogen de reparateurs gebruik maken van de rijk van gereedschappen voorziene werkplaats van de Spullenmannen. Ook maken de Spullenmannen deel uit van de reparateurs/vrijwilligers. Het is die verwevenheid die speciaal is. Zie maar eens ergens zo'n werkplaats te vinden waar je zomaar gebruik van mag maken met elkaar.
Op de laatste open dag bij De War ontmoete ik een vrouw van een Repair Café uit Soest, zij vroeg me hoe we dingen organisatorisch aanpakten. In die zin is de WAR ook een voorbeeld hoe iets gedaan en georganiseerd kan worden. Ze liggen enkele stappen voor in allerlei ontwikkelingen. Dat raak je kwijt als je het uit elkaar haalt. De War is niet eventjes bedacht maar is zo gegroeid.